Był przyjacielem Giuseppe Garibaldiego. Do Polski przybył, by zostać dowódcą ochotników włoskich, tzw. garibaldczyków, którzy wzięli udział w powstaniu styczniowym 1863 r. Na to stanowisko nadawał się świetnie – jako weteran wojny z Austrią w 1848 r. W kwietniu 1863 r. Rząd Narodowy mianował go generałem.
Zginął w bitwie pod Krzykawką 5 maja 1863 r. Ciało generała pochowano na cmentarzu w Olkuszu. W niepodległej Polsce jego imię otrzymał 50 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych, a w stolicy 26 lutego 1939 r. przy Frascati odsłonięto jego pomnik. Popiersie żołnierza jest dziełem Gianniego Remuzziego, to dar miasta Bergamo, rodzinnego miasta upamiętnionego, dla Warszawy.
Kim jest bohater naszego postu? Oczywiście to Francesco Nullo. Jego popiersie na jednym ze stołecznych skwerów to chyba najmniej znany warszawski pomnik. Może warto czasami zadumać się przez chwilę nad człowiekiem, który przybył z ziemi włoskiej do Polski?
