Ulica Aleksandra Fredry w czasach zaborów nosiła imię hr. Pawła Kotzebuego. Kiedy wykonywano prezentowane poniżej zdjęcie, czyli w końcu lat 30. XX w., całą pierzeję ulicy od Wierzbowej do Ogrodu Saskiego zajmowała ogrodowa elewacja pałacu Brühla – podówczas siedziby Ministerstwa Spraw Zagranicznych, a wcześniej, przez dziesięciolecia, siedziby urzędu telegraficznego oraz biur międzykontynentalnej linii telegraficznej. Przebudowa pałacu przeprowadzona w latach 30. była dziełem Bohdana Pniewskiego.
Widoczny na pierwszym planie obiekt to pawilon mieszkalny ministra Józefa Becka, mieszczący na wyższej kondygnacji także salę balową MSZ. Choć budynek budził skrajne emocje, to stał się jedną z najbardziej znanych realizacji architekta. Przy pawilonie znajdował się ogród, wykrojony z terenu Ogrodu Saskiego, otoczony murem i wysoką siatką, po której pięła się bujna roślinność. Drugą stronę ulicy Fredry zajmował ciąg budynków. Za zakrętem, pod numerem 12, stał Hotel Brühlowski, projektu Witolda Lanciego, z 1882 r. Był to jeden z najstarszych warszawskich hoteli, który dzięki przeprowadzonym tuż przed 1914 r. remontem dorównywał wiodącym w tamtym czasie warszawskim hotelom, w tym Europejskiemu. Do popularności Hotelu Brühlowskiego przyczyniała się też pierwszorzędna restauracja. Dalej stały, zachowane do dzisiaj, gmachy Banku Dyskontowego oraz Banku Zachodniego Rotwandów. W kamienicy pod numerem 4 znajdowały się sklepy, m.in. z lampami oraz damską galanterią. Na rogu z ulicą Wierzbową znajdowała się kamienica o trzech elewacjach frontowych, zaprojektowana przez Bronisława Brodzic-Żochowskiego dla hr. Ludwika Krasińskiego.
