Wśród letnich wyborów przedwojennych mieszkańców Warszawy plaża Braci Kozłowskich znajdowała się bardzo wysoko. Kiedy tylko robiło się ciepło, plaża położona na wysokości Saskiej Kępy zapełniała się spragnionymi wodnych i słonecznych kąpieli. Plaża powstała ok. 1898 r., a jej nazwa była związana z założycielami – działaczem społecznym, nauczycielem i członkiem Warszawskiego Towarzystwa Gimnastycznego Władysławem Kozłowskim, którego w tych działaniach wspierał brat Ignacy. Plaża wyróżniała się infrastrukturą, która, co prawda, tuż przed wojną pozostawiała wiele do życzenia, ale stanowiła nieodłączny element nadwiślańskiego krajobrazu. Od budynku głównego ujętego aneksami przykrytymi wysokimi dachami odchodziły parterowe pawilony mieszczące szatnie i łazienki. W budynku zlokalizowano zaplecze gastronomiczne. Do dyspozycji bywalców pozostawało molo i tory do pływania, bo przy plaży działała szkółka pływacka. Popołudniami i wieczorami na specjalnie wyznaczonym terenie organizowano potańcówki. Już przed wojną właściciele plaży utrzymywali specjalny autobus, który w letnie dni dowoził plażowiczów nad Wisłę z placu Trzech Krzyży.
