Zachowany przy ul. Srebrnej 12 pałacyk jest jednym z nielicznych historycznych budynków, które przetrwały przy tej ulicy. Inicjatorem budowy pałacyku był rzeźbiarz Aleksander Sikorski. Nie znamy architekta, który zaprojektował obiekt. Teren przy nowo wytyczonej ulicy Srebrnej Sikorski nabył w 1880 r. Od spadkobierców rzeźbiarza nieruchomość kupiła firma kamieniarska Wiktora Heurteaux i Józefa Norblina. Firma skupiała cenionych rzeźbiarzy i kamieniarzy, realizowała duże państwowe i miejskie zamówienia. Działające przy Srebrnej przedsiębiorstwo wykonało fragmenty cokołu pomnika Adama Mickiewicza, pracowało przy wystroju katedry św. Jana, kościoła Najświętszego Zbawiciela oraz gmachu Zachęty. Firma dostarczała materiały kamieniarskie do budowy licznych domów prywatnych, jak i budynków administracji publicznej. Posesja przy ul. Srebrnej 12 z biegiem lat zmieniała właścicieli. W 1895 r. jej właścicielem był Maurycy Bormann – właściciel firmy „Bormann i Szwede” – w którego rodzinie pałacyk pozostawał do 1929 r. W 1937 r. w budynku umieszczono III Miejski Ośrodek Zdrowia. Podczas powstania warszawskiego przy Srebrnej znajdowała się kwatera Zgrupowania Chrobry II. W 1965 r. budynek wpisano do rejestru zabytków. Kompleksowy remont przeprowadzono w latach 70. Od 1974 r. pałacyk przy ul. Srebrnej 12 jest siedzibą Muzeum Woli będącego oddziałem Muzeum Warszawy.
