Na fotografii wykonanej w 1934 r. przez Henryka Poddębskiego widać ruch handlowy przy Halach Mirowskich. Miejsce to od dawna nazywano „brzuchem Warszawy” ze względu na prowadzoną tu sprzedaż towarów spożywczych.
Pomysł budowy wygodnych i higienicznych hal targowych w Warszawie zrodził się ok. 1880 r., a pomysłodawcą był prezydent miasta – gen. Sokrates Starynkiewicz. Magistrat skorzystał z rozbiórki starych koszar kawaleryjskich na placu Mirowskim i po nabyciu przestrzeni przeznaczył ją pod budowę hal targowych. W 1887 r. rozpisano konkurs na sporządzenie projektu budowy targu krytego (hali) na rzeczonej posesji byłych Koszar Mirowskich.
Dwie bliźniacze Hale Mirowskie wzniesiono w latach 1899-1901. Koszt realizacji obiektów wyniósł prawie 1,5 mln rubli. Każda z hal liczy blisko 100 m długości i nieco ponad 40 m szerokości. Warszawa zyskała dobrze zaprojektowane gmachy, które były nie tylko użyteczne, lecz także stanowiły niewątpliwą ozdobę tej części miasta. Wypalone podczas powstania warszawskiego hale planowano wyburzyć, na szczęście pomysłu tego nie zrealizowano i obiekty zostały odbudowane.
