16 czerwca 1898 r. przy ulicy Marszałkowskiej na terenach dawnego Szpitala Dzieciątka Jezus wmurowano kamień węgielny pod siedzibę Towarzystwa Ubezpieczeń „Rossya”. Szybki postęp prac zaowocował oddaniem gmachu do użytku latem 1900 r. Budynek łączył w sobie elementy zaczerpnięte z włoskiego i francuskiego renesansu, jak też nowoczesne rozwiązania techniczne. Warszawa uzyskała jeden z najlepszych obiektów wielkomiejskiej architektury przełomu wieków. Na elewacji frontowej od strony ulicy Marszałkowskiej umieszczono nadwieszoną nad ulicą rzeźbę Leopolda Wasilkowskiego, przedstawiającą kobietę trzymającą w ręku żarówkę. Przy wznoszeniu gmachu brały udział czołowe warszawskie przedsiębiorstwa. Posadzki dostarczyła warszawska firma Teodora Gundelacha z ul. Dzikiej 45, a za instalacje elektryczne była odpowiedzialna firma „Elektryczność”. Elementy ślusarskie, w tym zachowaną do dzisiaj balustradę głównej klatki schodowej, wykonała Fabryka Wyrobów Żelaznych, Konstrukcji i Ornamentów „H. Zieleziński”, znana m.in. z balustrady otaczającej pomnik Adama Mickiewicza przy Krakowskim Przedmieściu.
Gmach pomieścił biura Towarzystwa Ubezpieczeń, ale znalazły się w nim też liczne lokale mieszkalne i usługowe na wynajem, służące uzyskaniu dodatkowego dochodu.
Zniszczony w czasie II wojny obiekt w okresie powojennym został przebudowany dla Banku PKO. W czasie prac prowadzonych według koncepcji Bohdana Lacherta zachowano partie murów pierwszej i drugiej kondygnacji oraz wspomnianą reprezentacyjną klatkę schodową. Dziś już tylko ona uzmysławia nam, jak wiele elementów wystroju wnętrz warszawskiego Śródmieścia bezpowrotnie utraciliśmy.
