Gimnazjum im. Królowej Jadwigi to jedna z najbardziej znanych szkół Śródmieścia Południowego Warszawy. Monumentalny neoklasycystyczny budynek wzniesiono w latach 1923-1924 według projektu Józefa Handzelewicza. Gmach powstał w wyniku rozbudowy siedziby dawnego rosyjskiego IV Gimnazjum im. Aleksieja Mikołajewicza przy placu Trzech Krzyży. Żeńskie gimnazjum zajęło zabudowania dawnej rosyjskiej szkoły w 1918 r. Handzelewicz podwyższył cały budynek o dwie kondygnacje, zaadaptował wnętrza parteru do nowych potrzeb oraz zaprojektował wystrój wszystkich elewacji. W ten sposób powstał obiekt przystosowany do wymogów nowoczesnego systemu edukacji. Architekt w swojej twórczości chętnie sięgał do form klasycystycznych. Wydatny gzyms na fasadzie jest wsparty na kolumnach w porządku korynckim. Ostatnia kondygnacja jest lekko cofnięta. Monumentalny ślepy portyk w elewacji frontowej akcentują umieszczone na osiach kolumn rzeźby kobiet. W attyce znalazł się monogram szkoły zwieńczony królewską koroną. Parter budynku przeznaczono na gabinety dyrektorskie, lekarskie, stołówkę oraz szatnie. Na wyższych piętrach zlokalizowano sale lekcyjne i pracownie. W gmachu znalazły się także sala teatralna – na pierwszym piętrze – oraz wysoka na dwie kondygnacje sala reprezentacyjna. Po zniszczeniach wojennych rozebrano ruiny budynku frontowego i skrzydła bocznego, a w 1947 r. odbudowano oficynę obiektu. Obecnie przed budynkiem stoi pomnik Wincentego Witosa.
