sprowadzenie kamedułów do Warszawy poprzedziło ledwie o parę lat publikację przez Adama Jarzębskiego pierwszego, rymowanego przewodnika po nowej stolicy.
Czynszowe kamienice, podwórza studnie, pozostałości zabudowy fabrycznej, barwna społeczność – z taką atmosferą wiąże się często wyobrażenie warszawskiej Pragi.
Zachowane w obiektach naszego miasta kamienne detale, dzieła tzw. małej architektury, jak również rzeźby z czasów nowożytnych to w znakomitej części oryginały!
Fakt zupełnego zniszczenia Starego Miasta i jego odbudowa w okresie powojennym sprzyjają niekiedy odbieraniu warszawskiemu ośrodkowi staromiejskiemu autentyczności.
W chwili otwarcia w 1933 r. gmach uchodził za jeden z najbardziej nowoczesnych na kontynencie budynków użyteczności publicznej o przeznaczeniu technicznym.
