7 marca 1895 r. zmarł rzeźbiarz Andrzej Pruszyński. Urodził się w 1836 r. w Warszawie. Kiedy w wieku 13 lat został osierocony, trafił do pracowni wybitnego rzeźbiarza Jakuba Tatarkiewicza. Później kontynuował naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Podczas pobytu w Rzymie, będącym mekką dla europejskich rzeźbiarzy, pracował m.in. nad medalionami z podobiznami Władysława Oleszczyńskiego (który również był nauczycielem młodego adepta sztuki) oraz Jakuba Tatarkiewicza. Ci dwaj artyści ukształtowali zainteresowanie Pruszyńskiego rzeźbą portretową.
Medaliony stały się znakiem rozpoznawczym artysty. Do najbardziej znanych obiektów tego typu dłuta Pruszyńskiego należy ten z podobizną nadzorcy cmentarza Powązkowskiego Ignacego Szulca czy architekta Jana Heuricha na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie. Oprócz medalionów twórca wykonywał też pełnoplastyczne popiersia. Przykładem – grób Jana Feliksa Piwarskiego na Starych Powązkach. Jednym z wielu powązkowskich dzieł artysty jest też nagrobek rodziny Spiessów, z postacią żałobnicy. Warto przypomnieć, że nagrobek ten pierwotnie stał na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim, a na Stare Powązki został przeniesiony w 1923 r.
Pruszyński mieszkał przy ul. Wolskiej 14, gdzie prowadził swój zakład kamieniarski. To właśnie tam powstało większość dzieł artysty. Prace rzeźbiarskie wykonywał nie tylko dla Warszawy. Dzisiaj można je odnaleźć na wielu polskich cmentarzach i w wielu kościołach na terenie całej Polski. Spod jego dłuta wyszły też rzeźby stanowiące wystrój warszawskich budynków. Wystarczy wspomnieć popiersia Adama Mickiewicza i Aleksandra Puszkina z kamienicy Wsiewołoda Istomina w Alejach Jerozolimskich, willę Wilhelma Raua w Alejach Ujazdowskich albo nieistniejącą dzisiaj kamienicę Maksymiliana Fajansa przy Krakowskim Przedmieściu. W tym zestawieniu najbardziej znane dzieło Andrzeja Pruszyńskiego, czyli figura Chrystusa ze schodów kościoła św. Krzyża w Warszawie, jawi się jako jedno z nielicznych dużych dzieł artysty, który dał się zapamiętać głównie jako portrecista. Na grobie Pruszyńskiego umieszczono popiersie, będące autoportretem, który artysta wymodelował w 1887 r.
