3 czerwca 1939 r. otwarto Tor Wyścigów na Służewcu. Budowa całego kompleksu wyścigowego zaliczana jest do największych stołecznych inwestycji dwudziestolecia międzywojennego. Prace przy niej rozpoczęły się w 1925 r. Efekt był wart czekania. To był najnowocześniejszy tor wyścigów konnych w Europie. Projektantem założenia rozlokowanego na 135 ha był Zygmunt Plater-Zyberk, z którym współpracowali tacy architekci, jak Juliusz Żórawski, Janusz Alchimowicz, Tadeusz Giżycki czy Jan Siwek.
Na cały kompleks składały się: strefa wyścigowa, część treningowa oraz bardzo ciekawe miasteczko, ze stajniami i mieszkaniami. W dniu otwarcia na miłośników koni i wyścigów czekały trzy trybuny, z których największe wrażenie robiła Trybuna Honorowa. Pasmowe przeszklenia oraz trap pozwalający na komunikację pomiędzy kondygnacjami upodobniały budynek do okrętu. Nic dziwnego, okręty były obiektem fascynacji ówczesnych elit, a styl okrętowy stał się wyznacznikiem nowoczesnej architektury. Jeśli ktoś nie nosił herbowego nazwiska i nie był członkiem Towarzystwa Zachęty do Hodowli Koni, mógł skorzystać z dwóch pozostałych trybun. Trybuna II (nigdy ostatecznie nieukończona) mogła pomieścić ponad 5500 widzów, Trybuna III – nawet 8500. Nowoczesne i wizjonerskie podejście można było dostrzec w zaprojektowanym na 2000 samochodów parkingu.
Tego dnia Warszawa uzyskała coś więcej niż tylko obiekt sportowy. Wyścigi stały się platformą towarzyskich kontaktów, miejscem spotkań oraz wybiegiem mody. To tu koncentrowało się życie trzech ostatnich miesięcy II Rzeczypospolitej.
