21 grudnia 1932 r. zmarł w Warszawie Karol Stryjeński. Chociaż w dużej mierze kojarzony jest ze swoim krakowskim okresem działalności, to od drugiej połowy lat 20. związany był z Warszawą, gdzie m.in. kierował katedrą rzeźby monumentalnej w Akademii Sztuk Pięknych. W 1932 r. Stryjeński objął kierownictwo Instytutu Propagandy Sztuki – instytucji pozostającej w opozycji do warszawskiej Zachęty, popularyzującej sztukę w okresie II Rzeczypospolitej. Stryjeński zastąpił na tym stanowisku Władysława Skoczylasa. Nie da się nie zauważyć, że IPS przez cały czas swojej działalności pozostawał też platformą kontaktów towarzyskich.
Karol Stryjeński urodził się w Krakowie. Był synem znanego i cenionego architekta Tadeusza Stryjeńskiego. Po ukończeniu gimnazjum wyjechał do Zurychu, gdzie studiował na tamtejszej politechnice. Swoje pierwsze sukcesy notował już w 1912 r., kiedy to doceniono jego projekty architektoniczne, jak projekt mieszkań robotniczych. Do najważniejszych prac Stryjeńskiego należały: projekt wnętrz Pawilonu Polskiego na paryską Wystawę Sztuk Dekoracyjnych w 1925 r., projekt skoczni Wielka Krokiew w Zakopanem czy projekt schroniska w Dolinie Pięciu Stawów.
Ważny element zawodowego życia Stryjeńskiego stanowiła działalność pedagogiczna. Od 1922 r. był dyrektorem Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. Rozbudował szkołę i zreformował jej działalność. Wielu jego uczniów odniosło sukcesy na wspomnianej paryskiej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych w 1925 r. W 1916 r. Stryjeński ożenił się z Zofią Lubańską – artystką znaną dzisiaj przede wszystkim pod nazwiskiem męża: Stryjeńska. Małżeństwo rozpadło się w 1927 r.
Karol Stryjeński spoczywa na zakopiańskim cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzysku.
5 grudnia 1977 r. na warszawskim Ursynowie nadano nazwę ulicy Stryjeńskich dla upamiętnia: Zofii, Karola, Aleksandra i Tadeusza Stryjeńskich.
