9 listopada 1939 r.
„W uznaniu bohaterskiego, wytrwałego męstwa, dowiedzionego przez ludność stołecznego miasta Warszawy w obronie przeciw najazdowi niemieckiemu, w zgodzie z uchwałą Rady Ministrów R. P. z dnia 9 X 1939 r. (…) nadaję Krzyż Srebrny Orderu Wojennego «Virtuti Militari» V klasy miastu stołecznemu Warszawie” – tak brzmiał rozkaz premiera i Naczelnego Wodza gen. Władysława Sikorskiego, który 9 listopada 1939 r. odznaczył Warszawę najwyższym polskim odznaczeniem wojennym. To wyróżnienie było skierowane do całego społeczeństwa warszawskiego, które od pierwszych dni wojny stawiało opór najeźdźcy. Odznaczenie honorowało żołnierzy, strażaków, harcerzy, a przede wszystkim ludność cywilną.
Warszawa nie była pierwszym miastem odznaczonym Orderem Virtuti Militari – wcześniej otrzymał go Lwów. Przybyły do tego miasta Józef Piłsudski 22 listopada 1920 r. udekorował herb Lwowa Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari. 6 lutego 1921 r. Józef Piłsudski w ten sposób udekorował też miasto Verdun.
Krzyżem VM mogły być odznaczane nie tylko konkretne osoby i jednostki wojskowe, lecz także miasta, okręty i społeczności. Orderem tym miało być też odznaczone Grodno, jednak z nieznanych do końca przyczyn do tego nie doszło. Po wojnie w 1969 r. krzyżem VM odznaczono garnizon Hel.
A 29 lipca 2004 r. Rada Warszawy przyjęła uchwałę ustanawiającą wpisanie Orderu Wojennego Virtuti Militari z dewizą Semper Invicta (Zawsze Niezwyciężona) w Herb Wielki Warszawy.
