Kiedy w latach 40. XIX w. budowano wiadukt projektu Feliksa Pancera, Henryk Marconi opracował koncepcję ujęcia wjazdu na wiadukt od strony placu Zamkowego gigantyczną bramą. Od strony Wisły w prześwicie bramy miała być widoczna Kolumna Zygmunta. Ten pochodzący z 1644 r. warszawski pomnik właśnie za sprawą Marconiego zyskał nowe otoczenie. W 1855 r. zlikwidowano dawne ogrodzenie obiektu i schody przy nim. Dolna część cokołu uzyskała okładzinę z piaskowca, a dookoła wybudowano basen, w rogach którego ustawiono figury trytonów. Stwory trzymały w dłoniach konchy, z których biła woda. Autorem figur, podobnie jak innych elementów zdobiących fontanny wchodzące w skład wodociągu Marconiego, wykonał niemiecki rzeźbiarz August Kiss. Odlane w cynku i pobrązowione trytony powstały w fabryce Karola Mintera. Fontannę uruchomiono 14 kwietnia 1855 r. Od tego czasu trytony przy basenie były nieodłącznym elementem krajobrazu placu Zamkowego. Wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości przetoczyła się przez Warszawę dyskusja na temat wartości artystycznej otoczenia Kolumny Zygmunta. Według jednych trytony nie licowały z powagą Kolumny i zalecano ich usunięcie, według innych miały być zachowane. Decyzje zapadły w drugiej połowie lat 20., a pieniądze na ten cel przewidziano dopiero w budżecie na rok 1928/1929. Ostatecznie w marcu 1930 r. rozpoczęto usuwanie XIX-wiecznego otoczenia pomnika Zygmunta III Wazy. Prace trwały do lipca. Zlikwidowany basen zastąpiono granitowymi stopniami.
