21 czerwca 1834 r. urodził się Jan Kacper Heurich. Niepospolity talent sprawił, że ten przedstawiciel przybyłego z Saksonii do Warszawy rodu Heurichów stał się jednym z najbardziej znanych warszawskich architektów XIX w. Zdolności malarskie Jana Kacpra stanęły u podstaw wstąpienia młodego adepta sztuki do Szkoły Sztuk Pięknych. U Henryka Marconiego kształcił się tu od 1852 r. W ramach prowadzonych pod okiem Marconiego praktyk Heurich został zaangażowany w realizację kościoła św. Anny w Wilanowie. W latach 60. XIX w. odbył podróż po Europie. W 1866 r. został budowniczym III klasy.
Jan Kacper w swojej twórczości chętnie sięgał do form włoskiego renesansu, na co wpływ miała współpraca z urodzonym w Rzymie Henrykiem Marconim. Chociaż zawodowo związany z Warszawą, często projektował też poza stolicą. Niestety, większa część dorobku architekta została zniszczona podczas II wojny. Nie zachowała się np. kamienica przy ul. Kredytowej 2, wzniesiona w latach 1878-1879 dla gminy ewangelicko-augsburskiej, kamienice przy ul. Marszałkowskiej 45 czy ul. Fredry 10. Heurich był też autorem projektu rozebranej na początku lat 60. XX w. willi Stanisława Lilpopa w Alejach Ujazdowskich. Więcej szczęścia miał pałac Janaszów, stojący do dzisiaj przy ul. Zielnej 49.
Zmarły 24 marca 1887 r. Jan Kacper Heurich (Jan Heurich st.) został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie. Talent po ojcu odziedziczył jego syn, Jan Fryderyk (Jan Heurich mł.) – architekt znany z takich realizacji, jak kamienica Raczyńskich przy placu Małachowskiego, Dom pod Orłami czy gmach Biblioteki Publicznej przy Koszykowej.
