18 sierpnia 1925 r. spółka Polskie Radio uzyskała koncesję na budowę oraz eksploatację urządzeń radiofonicznych na terenie RP. Założycielami spółki byli Zygmunt Jaxa-Chamiec, który został pierwszym dyrektorem Polskiego Radia, oraz prezes koncernu Siła i Światło inż. Tadeusz Sułowski. Wspólnikami spółki byli też: inż. Leopold Skulski, były prezydent Warszawy Piotr Drzewiecki, inż. Władysław Heller oraz dyrektor Państwowej Wytwórni Aparatów Telefonicznych i Telegraficznych Ludwik Chełmiński. Polskie Radio nadawało program z Warszawy – na obszar całej Polski. Pierwszą audycję radiową wyemitowano kilka miesięcy wcześniej – 1 lutego 1925 r., o godz. 18 – a wybrzmiała ona ze stacji przy ul. Narbutta 29, gdzie mieściła się siedziba Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego. Stacja ta miała moc zaledwie 0,5 Kw i z chwilą powstania Polskiego Radia została zlikwidowana, a na terenie fortu Mokotów wybudowano nową stację, o sile 1,5 kW.
Regularną emisję Polskie Radio rozpoczęło 18 kwietnia 1926 r. o godz. 17 – pierwsza spikerka, Janina Sztompkówna, wypowiedziała na antenie słowa: „Halo, halo, Polskie Radio Warszawa, fale 480”. Pod koniec 1926 r. w forcie Mokotów zainstalowano nowy nadajnik – o mocy 10 kW. Pomiędzy 1926 a 1929 r. studia i amplifikatornie Polskiego Radia mieściły się w gmachu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego przy ulicy Kredytowej. W maju 1929 r. studia przeniesiono do nowego, bardziej nowoczesnego lokalu – przy ul. Zielnej 25. Tu znalazły się m.in.: duże studio koncertowe, studio kameralne, studio odczytowe oraz studio spikera. Studia te były udostępniane do zwiedzania.
Na początku 1930 r. przystąpiono do prac nad budową obiektu stacyjnego pod wsią Łazy obok Raszyna. Wzniesiono wieżę chłodniczą o wysokości 15 m i dwa maszty antenowe o wysokości 210 m i wadze ok. 90 t każdy. Montaż masztów trwał ok. 6 miesięcy. Pod koniec września dotarły do Raszyna pierwsze transporty aparatury. Próby rozpoczęto w styczniu 1931 r., a 24 maja tego samego roku zaczęto nadawać program. Stacja w Raszynie, dysponująca mocą 120 kW, była podówczas najsilniejszą radiostacją w Europie. W związku z przyrostem liczby abonentów Polskie Radio rozpoczęło w końcu 1936 r. budowę drugiej rozgłośni – Warszawy II – w celu nadawania programu niezależnego od programu Raszyna. W połowie lutego nowa stacja była już zmontowana w forcie Mokotów, a w marcu wykończono przy ul. Zielnej 25 studia i amplifikatornię dla tej stacji. 1 kwietnia 1937 r. Warszawa II rozpoczęła emitowanie programu i niebawem stała się ulubioną stacją radiową stolicy.
