20 lipca 1964 r. na miejscu gmachu dawnego warszawskiego ratusza, czyli zniszczonego podczas wojny i rozebranego ostatecznie po wojnie pałacu Jabłonowskich, odsłonięto pomnik Bohaterów Warszawy, autorstwa Mariana Koniecznego. Obiekt powstał ze składek społeczeństwa. Przedstawia unoszącą się w powietrzu kobietę z mieczem w ręku. Monument odlany w brązie ustawiono na granitowym cokole; wysokość pomnika wynosiła wówczas zaledwie 11 m. Pomnik odlano w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych, zaś montaż przeprowadziło Warszawskie Przedsiębiorstwo „Mostostal”.
Widoczne przy pomniku punktowce z pawilonami handlowymi to osiedle mieszkaniowe Plac Teatralny – Bielańska, obejmujące ulicę Senatorską, obszar między Długą oraz aleją gen. Karola Świerczewskiego (od 1991 r. aleja „Solidarności”). Projektantami osiedla byli Jerzy Czyż, Jan Furman, Lech Robaczyński oraz Andrzej Skopiński. Budowę osiedla zaplanowanego dla 7000 mieszkańców rozpoczęto w 1958 r. Efektem było powstanie założenia o zabudowie mocno kontrastującej z zabytkowymi obiektami istniejącymi na tym terenie. Przy zbiegu Senatorskiej i Bielańskiej wzniesiono pawilony handlowe, w których otwarto sklep 22 Lipca, czyli dawnego Wedla, oraz Salon Techniki Jądrowej. Na rogu Bielańskiej i Corazziego otworzono słynną później kawiarnię Teatralna. W związku z odbudową pałacu Jabłonowskich pojawiła się konieczność zmiany lokalizacji pomnika. 15 grudnia 1997 r. rzeźbę umieszczono na nowym, 14-metrowym cokole przy Trasie W-Z.
Byłem wtedy 20 lipca 1964 r pod pomnikiem Nike. Natomiast 4 października 1969 r wraz z poślubioną żoną złożyliśmy pod pomnikiem kwiaty otrzymane podczas ceremonii ślubnej w Pałacu Ślubów na Starym Mieście.