Projekt Domu Chłopa powstał w 1957 r. Jego autorami byli Bohdan Pniewski oraz Małgorzata Handzelewicz-Wacławek. Chociaż z zamiarem stworzenia hotelu pełniącego zarazem funkcję ośrodka kultury dla przyjezdnych z prowincji noszono się już wcześniej, to ostatecznie udało się to zrealizować w drugiej połowie lat 50. Budowa hotelu przy placu Powstańców Warszawy miała miejsce w latach 1958-1961. Architekci zaprojektowali Dom Chłopa jako budynek na rzucie prostokąta z wewnętrznym dziedzińcem. Kiedy patrzymy na obiekt, nasz wzrok przykuwają przeszklone dwie dolne kondygnacje, kontrastujące z trzema wyższymi kondygnacjami. Od strony zachodniej umieszczono wejście do sklepu Cepelii oraz do restauracji.
Warstwę dekoracyjną Domu Chłopa stanowiły mozaiki autorstwa Władysława Zycha oraz Hanny i Gabriela Rechowiczów. Dla Rechowiczów był to debiut w tej dziedzinie [wywiad z Hanną Rechowicz opublikowaliśmy w naszym serwisie w grudniu 2021 r.: https://varsavianista.pl/…/12/27/wywiad-z-hanna-rechowicz/]. Ogółem w Domu Chłopa mozaikami pokryto powierzchnię 300 m², co było rekordem w ówczesnej Polsce. Efektownie prezentowały się mozaikowa kompozycja na dziedzińcu czy mozaika we wnętrzu restauracji. Niestety, z ogromnych płaszczyzn pokrytych mozaikami przetrwały zaledwie fragmenty realizacji. Na uwagę zasługiwały też „falujące” górne krawędzie elewacji. Charakterystyczna falista linia miała być metaforą rozkołysanych łanów zbóż. Jednak większość obserwatorów w „ponętnych wygięciach” upatrywała możliwości nadania obiektowi nowej nazwy – Dom pod Wielbłądem albo Dom Baby.
