1 września 1918 r. decyzją ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego Antoniego Ponikowskiego powołano do życia Męskie Gimnazjum im. Króla Stefana Batorego. Szkoła wyróżniała się znakomitą kadrą i – co pozostawało nie bez znaczenia – bardzo, jak na owe czasy, nowoczesnym programem nauczania.
W latach 1922-1924 placówka doczekała się wyjątkowej siedziby, która do dnia dzisiejszego jest jej wizytówką. Nowy budynek szkolny wzniesiono na warszawskim Powiślu przy ulicy Myśliwieckiej. Obiekt został zaprojektowany przez Tadeusza Tołwińskiego, który – prócz sal lekcyjnych i pracowni naukowych – zaproponował przestronną, reprezentacyjną aulę. Dla kadry dydaktycznej wystawiono oddzielne budynki zlokalizowane od strony ulicy. Gmach szkoły został zrealizowany w układzie entre cour et jardin, czyli między dziedzińcem a ogrodem; korpus główny cofnięto od ulicy i umieszczono przed nim gazon. Tołwiński w swoim projekcie nawiązał do najlepszych tradycji polskiej architektury doby baroku i klasycyzmu. Ale budynek, chociaż uzyskał historyzującą szatę, w warstwie konstrukcyjnej był dziełem modernistycznym i spełniał wszystkie wymogi stawiane przed nowoczesnym gmachem szkolnym. Legendę placówki budowali w kolejnych latach liczni absolwenci, wśród których znaleźli się bohaterowie książki „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego, poeta Krzysztof Kamil Baczyński, muzyk Witold Lutosławski, historyk Stanisław Herbst czy architekci Jerzy Staniszkis i Jerzy Hryniewiecki.
