„Perła na szynach” – tak określano zaprojektowaną przez Arseniusza Romanowicza i Piotra Szymaniaka stację PKP Powiśle. Znajdujące się obecnie w rejestrze zabytków pawilony kasowe oraz otaczająca je infrastruktura kolejowa powstawały w latach 1962-1963. Pierwotnie stacja miała nosić nazwę Skarpa.
Na nasz odbiór obiektów wpływa niewątpliwie ich architektura, będąca jednym z osiągnięć polskiego powojennego modernizmu. Stacja kolejowa została zlokalizowana przy wiadukcie mostu ks. Józefa Poniatowskiego i – podobnie jak przystanki Ochota, Śródmieście oraz Stadion – stała się częścią przechodzącej przez miasto linii średnicowej. Projekt architektoniczny pawilonów stacji powstał w biurze Projektów Budownictwa Kolejowego. Za koncepcję odpowiadało dwóch uznanych architektów: absolwent Politechniki Warszawskiej, pracujący przed wojną przy budowie dworca Warszawa Główna, Arseniusz Romanowicz oraz współpracujący z nim, będący również absolwentem Politechniki Warszawskiej, Piotr Szymaniak. Architekci w umiejętny sposób wykorzystali skarpę wiślaną i wiadukt mostu w celu połączenia dwóch najważniejszych elementów przystanku, czyli pawilonów kasowych. Te dwa ostatnie zostały zaprojektowane w odmiennej stylistyce. Górny pawilon otrzymał nakrycie w formie ekspresyjnie wygiętego dachu, zaś dolny (dzisiaj użytkowany przez kawiarnię) połączony był z poczekalnią i kioskiem Ruchu. Jego charakterystycznymi elementami pozostawały silnie przeszklona podstawa oraz łupinowy żelbetowy dach w formie czaszy. Całość składa się z niezależnych, ale harmonijnie połączonych ze sobą elementów i na stałe związana jest z krajobrazem warszawskiego Powiśla.
