Światowy kryzys gospodarczy lat 20. i 30. XX w. spowodował zastój w budownictwie szkolnym, rozwijającym się z powodzeniem w latach 1923-1928. Program budowy wznowiono dopiero w 1934 r. pod patronatem Zarządu Miasta. O miejscu realizacji obiektu szkolnego decydowało posiadanie wolnego placu. W latach 1937-1938 wybudowano gmach szkoły powszechnej na Kole, przy ulicy Ożarowskiej, według projektu Marii Wroczyńskiej i Mieczysława Łokcikowskiego. Budynek wymurowano z cegły, z zastosowaniem stropów żelbetowych. Elewacja została pokryta tynkiem, a partia cokołu ciemnobrązową okładziną klinkierową. Klinkierem oblicowano także słupy zewnętrzne w partii cokołu. Jedynym elementem dekoracyjnym poza płytkami klinkierowymi był umieszczony na budynku herb miasta – syrena, z napisem „Miejski Budynek Szkolny”. Zgodnie z założeniami epoki wystrój i wyposażenie obiektu były surowe, pozbawione zbędnych ozdób. Szkoła przy Ożarowskiej jako jedna z nielicznych wybudowanych w latach 30. była wyposażona w salę gimnastyczną.
