20.1 C
Warszawa
poniedziałek, 29 maja, 2023

WSM

Budowa na warszawskim Żoliborzu tanich kolonii mieszkaniowych była efektem działań związanej ze środowiskiem lewicowym i robotniczym Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Celem założonej w 1921 r. WSM było zapewnienie ludności robotniczej jak największej liczby jasnych, komfortowych mieszkań, których czynsz nie przekraczałby jednej dziesiątej dochodów robotnika. Budynki próbowano wkomponować w topografię dzielnicy, z wykorzystaniem terenów zielonych, których było niewiele w przedwojennej stolicy. Z tego zadania znakomicie wywiązała się grupa architektów, wśród których znaleźli się Barbara i Stanisław Brukalscy oraz Bruno Zborowski.

Pierwszą (I) Kolonię WSM zrealizowano w latach 1925-1928 pomiędzy placem Wilsona oraz ulicami Mickiewicza i Krasińskiego. Powstał tu zespół obiektów: budynek od strony placu, znajdujący się na jego tyłach dom społeczny oraz budynki mieszkalne na podwórzu. O ile architektura I Kolonii odwoływała się do stylu narodowego i charakteryzowała m.in. dwuspadowymi dachami, lukarnami i boniowaniami, to szata architektoniczna kolejnych kolonii, projektowanych przez Zborowskiego, Barbarę i Stanisława Brukalskich, była utrzymana w duchu modernizmu. Do 1938 r. wzniesiono 24 budynki, w których zamieszkało prawie 5500 osób. Dla mieszkańców przewidziano dodatkowo m.in. teatr czy dom spółdzielczy. Ten ostatni mieścił, oprócz przedszkola, bursę dla robotników. Wszystko to sprawiło, że tę część dzielnicy zaczęto nazywać Republiką Spółdzielczą.

Kamienica Józefa Ambroszkiewicza

stojąca przy pl. Trzech Krzyży 10 została wzniesiona w 1817 r.

Święto Pracy

Przywódcy państwowi pozdrawiali tłumy z trybuny przed Pałacem Kultury i Nauki.

Gmach Komory Wodnej

został zaprojektowany przez Antonia Corazziego i wzniesiony w latach 1824-1825.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj