2.8 C
Warszawa
niedziela, 10 listopada, 2024

Pałac Leopolda Kronenberga

W 1867 r. bankier i przemysłowiec warszawski Leopold Kronenberg zakupił przy placu Ewangelickim (ob. Małachowskiego) dużą parcelę w celu wzniesienia na niej miejskiego pałacu. Będący u szczytu swojej kariery Kronenberg zamówił projekt budynku u berlińskiego architekta Georga Friedricha Heinricha Hitziga. Budowa pałacu, którą kierowali Bolesław Podczaszyński i Józef Huss, trwała do początku lat 70. XIX w. Chęć posiadania reprezentacyjnej rezydencji, stanowiącej dumę finansisty, kosztowała go niewyobrażalnie bajeczną kwotę – ok. miliona rubli.

Dzieło berlińskiego architekta zachwycało zarówno w szacie zewnętrznej, jak i we wnętrzach. Parter po prawej stronie zajmowały biura oraz prywatny gabinet właściciela, łączący się schodami z apartamentem na piętrze. Od strony ulicy Królewskiej umieszczono tzw. halę biurową. Z obszernego westybulu na piętro wiodła dwubiegowa paradna klatka schodowa.

Reprezentacyjne piętro, które mieściło m.in. salę balową i ogród zimowy pod szklanym dachem, dzieliło się wyraźnie na strefę męską i damską. Pomieszczenia właściciela i jego synów umieszczono w części południowej, zaś pani Kronenbergowej w północnej. Mniej reprezentacyjny charakter uzyskało drugie piętro, z pokojami starszych synów oraz pomieszczeniami dla gości.

Eklektyczną elewację pałacu podkreślił architekt gzymsami, wydzielającymi poszczególne kondygnacje, a całość zaakcentował okazałą loggią i zwieńczył wysokim dachem przywodzącym na myśl realizacje w stylu renesansu francuskiego. Kobiece postacie podtrzymujące loggię, czyli kariatydy, wyszły, podobnie jak płaskorzeźba w tympanonie, spod dłuta Leonarda Marconiego.

Z czasem monumentalny pałac, który zrósł się z ulicą Królewską i placem, stał się zbyt duży i kosztowny w utrzymaniu, toteż czyniono próby jego sprzedaży. Ta ostatecznie nastąpiła dopiero w przeddzień wybuchu wojny w 1939 r.

Uszkodzony w czasie działań wojennych, w latach 1939-1944, pałac Kronenberga, chociaż nadający się do odbudowy, stał w ruinie do 1962 r. Był dla ówczesnej władzy echem minionej architektury i epoki. W tymże 1962 r. dokonano rozbiórki reliktów gmachu. Do nielicznych zachowanych elementów pałacu należą stające dzisiaj w alei Na Skarpie kariatydy – niemy świadek świetności pałacu.

XI LO im. Mikołaja Reja

Szkoła średnia – obecnie XI LO im. Mikołaja Reja – sięga swoimi początkami 1905 r.

Ulica Kozia

zachowała do dzisiaj wiele dawnego uroku.

Pałac Małachowskich przy Krakowskim Przedmieściu

Obiekt miał pomieścić zbiory gromadzone przez arystokratyczne rody.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

Ułatwienia dostępu