Stanisław Kostka Potocki, wykorzystując naturalne, niezwykle atrakcyjne uwarunkowania terenu, stworzył założenie ogrodowe o dużej wartości krajobrazowej.
Na terenie dawnej wsi Jelonki, która znalazła się w granicach Warszawy w 1951 r., na początku lat pięćdziesiątych XX w. powstało jedno z największych w Polsce osiedli składających się w większej części z budynków drewnianych (jedynie dwa zostały wymurowane).
Wkraczając do środka, odbywamy pewien proces, któremu zawsze towarzyszy element zaskoczenia. Początkowo przestrzeń ogranicza się do wąskiego, ciemnego przedsionka, następnie przechodzi do większego pokoju przypominającego salon albo gabinet, by stamtąd otworzyć się na wielką dwukondygnacyjną salę.
