Autor: Michał Krasucki
Miejskie Zakłady Zaopatrywania Warszawy powstały w 1921 r. w zachodniej części dawnego Placu Broni. Sąsiedztwo Kolei Obwodowej gwarantowało doskonałą komunikację z resztą kraju. Doprowadzone już wcześniej bocznice kolejowe dochodziły do każdego z pięciu długich baraków. W 1932 r. od strony ul. Stawki dobudowano jeszcze „dom składowy” (ob. skrzydło szkoły). Zakłady były prawdziwą bramą do miasta, stanowiły ważny punkt aprowizacyjny, a w sytuacjach zagrożenia tędy mogły trafiać także broń i wojsko. Dla stolicy młodego wciąż państwa było to miejsce strategiczne. Transportowa rola tego miejsca została szybko wykorzystana także przez Niemców. Od 1940 r. przejęte przez Transferstelle (Urząd Transferowy) zmieniło nazwę na Umschlagplatz (Plac Przeładunkowy). Początkowo dowożono tutaj dostawy żywności dla getta, w kwietniu 1942 r.po raz pierwszy przywieziono Żydów. Funkcja placu zmieniła się w lipcu 1942 r. wraz z początkiem Wielkiej Akcji wysiedleńczej. W ciągu trzech miesięcy przez plac przeprowadzono ok. 300 tyś. Żydów. Tym razem pełne pociągi kursowały w drugą stronę. Z Warszawy do obozu zagłady w Treblince. W jednym transporcie wywożono 7-10 tyś. osób. Widok baraków d. Zakładów Zaopatrywania towarzyszył ich ostatniemu spojrzeniu na Warszawę. W 1976 r na terenie wyburzonych bocznic i składów powstało Osiedle Spółdzielni Stawki. Nowoczesne, w nowej technologii ramy H. Trochę dla inteligentów. Mieszkali tu przedstawiciele świata nauki i kultury. W miejscu dawnej rampy dziś jest alejka osiedlowa. I wejście na teren zamkniętego już, strzeżonego osiedla. Blokowisko zagrało wielokrotnie w Dekalogu Kieślowskiego. Reżyser wraca do niego prawie w każdej części (naprzemiennie ze Służewiem). Dekalog VIII opowiada historię żydowskiej dziewczynki, która w 1943 r. próbowała uciec z getta. W filmie w jednym z bloków na Inflanckiej współcześnie mieszka profesor UW, która wówczas jej tej pomocy odmówiła.
Współrzędne: 52.253326,20.987882
