Zanim pod koniec 1928 r. powstały Linie Lotnicze LOT, w kraju działało kilku przewoźników, z których pomocą można było przemierzać powietrzne trasy pomiędzy kilkoma miastami. Do najważniejszych należał Aerolot, działający w oparciu o niemiecki kapitał, oferujący loty między Wolnym Miastem Gdańsk a Warszawą i Lwowem, od 1923 r. między Warszawą a Krakowem, a od 1925 r. między Warszawą, Krakowem i Wiedniem. Druga linia należała do Towarzystwa Komunikacji Powietrznej Aero Spółka Akcyjna; powstała ona w Poznaniu, w 1925 r., w całości w oparciu na polskim kapitale. Trzecim przewoźnikiem było dysponujące dużym kapitałem Śląskie Towarzystwo Lotnicze, którego udziałowcami były Skarb Śląski, Syndykat Hut Żelaza, miasto Katowice i Królewska Huta.
Od 1928 r. w Ministerstwie Komunikacji dążono do likwidacji wszystkich prywatnych linii i utworzenia w ich miejsce narodowego przewoźnika. 29 grudnia 1928 r. połączono Aerolot z linią lotniczą Aero i Śląskim Towarzystwem Lotniczym, tworząc państwową firmę Linie Lotnicze LOT Sp. z o.o. Powołana do życia z końcem roku linia lotnicza oficjalnie zaczęła działać 1 stycznia 1929 r. Linie Lotnicze LOT, podobnie jak Aerolot, swoją siedzibę miały na Polu Mokotowskim. Dyrektorem przedsiębiorstwa został uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, walczący w składzie 5 eskadry wywiadowczej, pilot mjr Tomasz Turbiak. LL LOT dysponowała 21 maszynami, z których większość stanowiły niemieckie junkersy F13. Z początkiem roku 1929 PLL oferowały połączenia Warszawa-Łódź-Poznań, Gdańsk-Warszawa, Warszawa-Lwów, Warszawa-Katowice, Warszawa-Bydgoszcz, Katowice-Kraków i Katowice-Brno-Wiedeń. Od 1 kwietnia 1930 r. z Pola Mokotowskiego można było polecieć do Bukaresztu. Już w roku 1929 do nazwy LL LOT dodano przymiotnik Polskie. W niedługim czasie na statecznikach samolotów pojawił się lecący żuraw – logo będące dziełem wybitnego grafika Tadeusza Gronowskiego. Logo funkcjonuje do dziś i mimo że ma już 92 lata, nadal zachwyca świeżością.
