17 lutego 1964 r. zmarł w Milanówku Jan Szczepkowski. Był rzeźbiarzem i projektantem mebli, który wypracował swój indywidualny styl. Jego dzieła odwoływały się do form ludowych, ale były przy tym przez artystę modernizowane i geometryzowane, co nadawało im niepowtarzalnego charakteru. Urodzony w Stanisławowie Szczepkowski został uczniem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie; podbierał nauki m.in. u Konstantego Laszczki i Jacka Malczewskiego. Wpisał się w pejzaż młodopolskich artystów i cyganerii. Jego dorobek z tego okresu to zarówno prace sakralne, jak i płaskorzeźby przeznaczone do dekoracji budynków świeckich grodu Kraka. Ale indywidualny i rozpoznawalny styl Jana Szczepkowskiego wyklarował się w okresie dwudziestolecia. Artysta wpisał się wówczas w popularny nurt czerpiący ze sztuki ludowej i wprowadzający jej elementy do życia codziennego. W tym czasie mieszkał w Warszawie, pracując m.in. jako wykładowca Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych. Czuł się dobrze zarówno jako autor rzeźby pełnoplastycznej, jak i architektonicznej. Z tym typem prac jest dzisiaj zresztą najczęściej kojarzony. Jego pobyt w Warszawie zaowocował licznymi zlecaniami, których efektem stały się m.in.: dekoracja ryzalitu gmachu Banku Gospodarstwa Krajowego w Alejach Jerozolimskich, płaskorzeźby na rotundzie budynku sejmu, pomnik Wojciecha Bogusławskiego czy sarkofag Józefa Piłsudskiego. Na karierę twórcy wpływ miał też międzynarodowy sukces – otrzymanie nagrody Grand Prix za „Kapliczkę Bożego Narodzenia” na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 r. Dzieło zakupił rząd francuski, a Szczepkowski został kawalerem Legii Honorowej. Po wojnie artysta nadal był aktywny zawodowo. Lata powojenne związały go jeszcze bardziej z Milanówkiem; dzisiaj w willi Waleria mieści się jego muzeum. Twórca został pochowany na warszawskich Starych Powązkach w Alei Zasłużonych. Nad jego grobem wznosi się anioł z trąbitą. Nagrobek jest kopią dzieła artysty, wykonaną przez Zofię i Karola Tchorków.
