22 kwietnia 1899 r. wmurowano kamień węgielny pod budowę hotelu Bristol.
Powstanie Bristolu stało się możliwe dzięki współpracy Ignacego Jana Paderewskiego z jeszcze kilkoma osobistościami zaangażowanymi w inwestycję. Budowa nowoczesnego hotelu miała być realizowana na placu, na którym wcześniej stał pałac Tarnowskich, przy Krakowskim Przedmieściu. Według zamysłów twórców i inwestorów obiekt miał być początkowo zdecydowanie większy i obejmować też salę koncertową. Plonem konkursu architektonicznego było 17 prac, spośród których wybrano projekt krakowskich architektów Tadeusza Stryjeńskiego i Franciszka Mączyńskiego. Ostatecznie wizja secesyjnego gmachu została odrzucona i zrealizowano wersję budynku według projektu powstałego w pracowni Władysława Marconiego. Architekt nadał obiektowi cechy uniwersalnego a zarazem modnego podówczas neorenesansu. Marconi, zanim przystąpił do pracy, zwiedził czołowe europejskie hotele, aby zastosowane w nich nowoczesne rozwiązania wprowadzić też do warszawskiego hotelu. Przygotowania do budowy trwały prawie dwa lata, a wiosną 1899 r. – 22 kwietnia – ksiądz prałat Jan Siemiec dokonał poświęcenia fundamentów. Na uroczystości zabrakło Ignacego Jana Paderewskiego, który akurat przebywał w Paryżu. O warszawskich uroczystościach powiadomiono go telegramem: „Założyliśmy dzisiaj kamień węgielny Bristolu. Pijemy zdrowie Mistrza Obywatela. Zarząd i Zgromadzeni”.
Zwieńczeniem wytężonych prac było otwarcie hotelu w listopadzie 1901 r. Koszt budowy wyniósł 2 mln rubli, co stanowiło równowartość rocznego budżetu Warszawy.
