Urodzony w Białymstoku w 1901 r. Alfons Karny jest jednym z najważniejszych polskich artystów XX w. To właśnie w Białymstoku w początku lat 20. odbyła się pierwsza wystawa jego rysunków. Do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych wstąpił w 1924 r. Uczył się pod okiem Tadeusza Breyera. W trakcie studiów pracował w odlewni Stanisława Ostrowskiego, korzystając z doświadczenia cenionego artysty.
Podczas Międzynarodowej Wystawy Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 r. jego prace zostały zaprezentowane wraz z pracami innych uczniów szkół artystycznych. Uzyskane pod koniec lat 20. stypendium umożliwiło mu wyjazd za granicę. Alfons Karny w latach 30. był rozpoznawanym i cenionym artystą, czego potwierdzeniem stały się liczne nagrody. Na wystawie „Sztuka i technika” w Paryżu w 1937 r. uzyskał Złoty Medal. W Polsce duży rozgłos przyniosła mu rzeźba „Skakanka”, nagrodzona na wystawie „Sport w sztuce”. W drugiej połowie lat 30. Karnego zaproszono do przygotowania dekoracji dla luksusowych wnętrz transoceanicznego statku M/S „Piłsudski”. Jednym z elementów dekoracji stała się właśnie „Skakanka”. Kopia rzeźby Karnego znajduje się na terenie Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.
W czasie wojny artysta dużo pracował, tworząc galerię odwiedzających go na ul. Wspólnej 67 znanych osób. Rzeźbiarskie portrety wystawił już wiosną 1946 r. w Muzeum Narodowym w Warszawie. Powojenna rzeczywistość była trudna dla Karnego. W czasie wojny utracił swoją dawną pracownię. Teraz, dzięki Ministerstwu Kultury i Sztuki, prowadził – od 1947 r. – nową pracownię na tyłach zabudowań sejmowych przy Wiejskiej. W tym czasie wykonywał liczne portrety znanych Polaków, czasami też osób z komunistycznego establishmentu. Mimo zadekretowanego pod koniec lat 40. socrealizmu pozostał wierny swojej stylistyce. Tworząc coraz częściej w ceramice, artysta nadal cenił sobie szlachetność brązu. W tym materiale powstały portrety m.in.: Artura Rubinsteina, Aleksandra Gierymskiego, Marii Skłodowskiej-Curie czy Józefa Konrada Korzeniowskiego. Wybitny artysta zmarł 14 sierpnia 1989 r. w Warszawie.
