W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. wprowadzono w Polsce stan wojenny. Jeszcze nocą rozpoczęto aresztowania działaczy opozycyjnych. Zatrudniono do tego ponad 70 tys. żołnierzy Wojska Polskiego i 30 tys. funkcjonariuszy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Tej samej nocy rozpoczęto akcję „Jodła”, mającą na celu aresztowanie osób, które z punktu widzenia władzy były niebezpieczne. Jeszcze przed północą w ramach akcji „Azalia” opanowano obiekty infrastruktury telefonicznej i łącznościowej. Do przeprowadzenia tej akcji skierowano 700 funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej oraz 3 tys. żołnierzy WOP. Efektem działań było wyłączenie nie tylko cywilnych telefonów, lecz także numerów placówek dyplomatycznych i konsularnych. Jeszcze w nocy wojsko zajęło rozgłośnie radiowe i telewizyjne. Polskie miasta zapełniły się żołnierzami i sprzętem wojskowym. Na ulice wyjechało 1750 czołgów i 1400 transporterów opancerzonych. Po godz. 4 nad ranem gen. Wojciech Jaruzelski pojechał do koszar pułku łączności w alei Żwirki i Wigury, aby w specjalnie zaaranżowanym kilka miesięcy wcześniej studiu telewizyjnym wygłosić przemówienie. Jego treść, ułożoną przez kpt. Wiesława Górnickiego, poprawiał do ostatniej chwili. Przemówienie, zaprezentowane na tle sztandaru Pułku Ochrony i Regulacji Ruchu Wojskowej Służby Wewnętrznej, stało się jednym z symboli wprowadzenia stanu wojennego w Polsce.
W trakcie stanu wojennego aresztowano i internowano 10 tys. osób, wielu straciło pracę, zlikwidowano szereg stowarzyszeń, setki osób zmuszono do emigracji. Liczba ofiar śmiertelnych sięga ok. 100. Nie da się oszacować liczby chorych i niedołężnych, którzy zmarli z powodu paraliżu kraju i wyłączenia sieci telefonicznej.
