10.1 C
Warszawa
piątek, 24 marca, 2023

Gmach Teatru Wielkiego

Teatr Wielki w końcu lat 70., album „Warszawa”, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1981

Gmach Teatru Wielkiego powstał w latach 1825-1832 według projektu Antonia Corazziego, włoskiego architekta sprowadzonego do Warszawy przez Stanisława Staszica. Fasada monumentalnej bryły została ożywiona kolumnadą i ozdobiona fryzem autorstwa Pawła Malińskiego. Fryz przedstawia powrót Edypa z igrzysk olimpijskich. W tympanonie umieszczono płaskorzeźbę przedstawiającą popiersie Anakreonta w otoczeniu tańczących postaci, symbolizujących taniec i muzykę. Autorem tej kompozycji był włoski rzeźbiarz Tommaso di Accardi. Otwarty w 1833 r. gmach mógł pomieścić 1200 osób. Od 1836 r. w prawym skrzydle obok sal redutowych znajdował się teatr Rozmaitości. W skrzydle tym, odbudowanym po pożarze z 1924 r., umieszczono Teatr Narodowy. Po zniszczeniach wojennych skrzydło odbudowano w latach 1947-1949.

Efektem prac nad obudową Teatru Wielkiego, prowadzonych przez Bohdana Pniewskiego od 1953 r., była odbudowa i rozbudowa gmachu oraz stworzenie największej i jednej z najnowocześniejszych scen w Europie. Ostatecznie powstała scena główna z zapadniami, dwie sceny boczne i scena tylna. Taki system umożliwiał budowanie dekoracji na trzech dużych scenach. Wymiary sceny do dzisiaj robią wrażenie – ma ona 35 m szerokości, 28 m długości oraz 50 m wysokości. Uroczystego otwarcia dokonano 19 listopada 1965 r. Wystawiono wówczas „Straszny dwór” Stanisława Moniuszki. Wcześniej, bo 17 stycznia 1965 r., przed gmachem Teatru odsłonięto zniszczony w 1944 r. pomnik Wojciecha Bogusławskiego oraz ustawiony symetrycznie względem niego pomnik Stanisława Moniuszki.

Jan Krzysztof Markowski

był współautorem legendarnego „Marszu Mokotowa".

Gmach przy Grójeckiej 93

był pierwszym nowoczesnym budynkiem szkolnym na Ochocie.

Szkoła powszechna na Kole

W latach 1937-1938 wybudowano gmach szkoły przy ulicy Ożarowskiej.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj