W XIX w. projekty przebudowy Pałacu Saskiego wykonał m.in. Henryk Marconi. Architekt był w tym czasie zaangażowany w renowację rzeźb w alei głównej Ogrodu Saskiego. Marconi zaproponował kilka wariantów przebudowy obiektu. Zakładał m.in. możliwość połączenia skrzydeł budynku kolumnadą, zapewniającą swobodną komunikację między parkiem a placem.
Prace nie miały zakończyć się tylko na przebudowie Pałacu Saskiego. Marconi zaprojektował także wysoką kolumnę, którą chciał wystawić na placu. Wieńczyć ją miała postać boga wojny, Marsa, symbolizującego najprawdopodobniej cara Aleksandra I. Od strony ulicy Niecałej zaplanował ogromną bramę w formie łuku triumfalnego – dokładnie na osi Wodozbioru. Łuk miał być zwieńczony postaciami symbolizującymi Warszawę i Wisłę, podtrzymującymi kartusz z Syrenką.
Jedynymi pracami architekta, które udało się zrealizować w Ogrodzie Saskim, były wspomniany Wodozbiór oraz fontanna, którą uroczyście odsłonięto 4 czerwca 1855 r. Te dwa obiekty stały się częścią pierwszego nowoczesnego warszawskiego wodociągu. Fontanna do dziś zwraca uwagę swoim kształtem przypominającym kielich i dekoracją rzeźbiarska, którą wykonał brat Henryka – Ferrante Marconi. Delfiny zostały odlane w warszawskiej pracowni Mintera.
Projekty Marconiego zostały odrzucone najprawdopodobniej przez samego Iwana Paskiewicza. Do przebudowy Pałacu Saskiego ostatecznie wybrano projekt Adama Idźkowskiego.
