Edgar Aleksander Norwerth znany jest przede wszystkim jako projektant budynku Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego na Bielanach. Jednak dorobek architekta wychodzi daleko poza jego najbardziej znane dzieło. Norwerth często projektował dla wojska i instytucji z armią związanych. W 1929 r. rozrysował projekt domu Spółdzielni „Proporzec” przy al. Szucha 16. Założona w 1926 r. Spółdzielnia skupiała w swoich szeregach wysoko postawionych oficerów Wojska Polskiego. Dom został zaprojektowany na rzucie litery „L”. Budowa trwała trzy lata. Gmach uzyskał zróżnicowaną bryłę; część od strony alei Szucha ma sześć kondygnacji, od strony południowej obiekt podniesiono o dodatkowe piętro. Elewacje urozmaicono wykuszami i balkonami. Na części dachu rozplanowano taras rekreacyjny. Dom pomieścił 50 obszernych mieszkań, dodatkowo w przyziemiu umieszczono dwa lokale użytkowe.
Obiekt spełniał oczekiwania wymagających mieszkańców. Nowoczesny budynek wyposażono w windy osobowe oraz windy do transportu węgla z piwnicy. Regulamin domu zabraniał prania w mieszkaniach czy rąbania drewna. Lokatorzy musieli liczyć się też z brakiem możliwości trzymania zwierząt innych niż koty, psy i ptaszki. W czasie wojny dotychczasowych lokatorów wykwaterowano, a luksusowe przestrzenie zajęli Niemcy, będący w dużej mierze pracownikami znajdującego się naprzeciwko Urzędu Komendanta Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa Dystryktu Warszawskiego. To sprawiło, że budynek przetrwał wojnę. Po wojnie w zajętym przez MON gmachu zamieszkali przedstawiciele resortu obrony oraz pracownicy Prezydium Rady Ministrów. Przed wojną w domu przy Szucha mieszkali m.in. Walery Sławek, Bogusław Miedziński czy Teodora Żukowska. Po wojnie na liście lokatorów można było znaleźć Oskara Langego, gen. Zygmunta Berlinga, a po 1956 r. Adama Hanuszkiewicza czy Stefana Kisielewskiego.
