wnętrza

Położony w centrum miasta pałac Brühla w przeddzień II wojny światowej uchodził za najwspanialszą rokokową rezydencję Warszawy. Dziś obiekt gości w świadomości warszawiaków znacznie rzadziej, niż na to zasługuje – przede wszystkim dlatego, że przez dziesięciolecia pozostawał w cieniu sąsiadującego z nim Pałacu Saskiego.

Bronisław Gembarzewski, wieloletni dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie, zanim stanął na czele najważniejszej warszawskiej placówki muzealnej, doprowadził do powstania wyjątkowej instytucji o nazwie Archiwum Ikonograficzne.

W okresie zaborów reprezentacyjne gmachy publiczne wielu miast zajmowane były przez obcą administrację. Nie inaczej było w Warszawie – miejscu strategicznym dla rosyjskiego zaborcy.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego zmianom uległ sposób postrzegania mieszkań. Rozpoczął się pewien proces.

Kiedy zapadła decyzja, że Stare i Nowe Miasto w Warszawie mają być odbudowane, i to jako dzielnica mieszkaniowa, zrodziło się wiele pytań i trudności. Zastanawiano się, jak w wąskie gotyckie działki wpasować kamienice z niewielkimi, ale wygodnymi mieszkaniami.

W związku z konserwacją kilku kompletów zabytkowych mebli z warszawskich rezydencji Prezydenta RP ustalono, że meble te należały wcześniej do Pałacu Namiestników Królewskich.