Naszemu codziennemu życiu – i to już od przynajmniej połowy XIX w. – towarzyszy ogromna liczba drobnych dokumentów, które po spełnieniu swojego zadania lądują w śmieciach. W efekcie wiele zjawisk życia społecznego dawniejszych lat bezpowrotnie ucieka, nie zostawiając po sobie żadnego śladu.
Plac Zbawiciela w Warszawie z jednej strony w tradycyjny sposób ściąga do siebie wiernych, z drugiej stanowi jeden z istotniejszych punktów spotkań przede wszystkim warszawskiej młodzieży. Wyjątkowość temu miejscu niezaprzeczalnie nadaje strzelista sylwetka kościoła, od którego przejęło nazwę.
Marszałkowska Dzielnica Mieszkaniowa (MDM) najczęściej kojarzy się z czynem społecznym i monumentalnym budownictwem. Wyraz tego widoczny jest nie tylko w formie zewnętrznej, ale również w projektach wnętrz poszczególnych lokali użytkowych – jednym z nich był bar mleczny przy ul. Marszałkowskiej 55/73 (d. 1B), znany pod nazwą „Złota Kurka”.
Wkraczając do środka, odbywamy pewien proces, któremu zawsze towarzyszy element zaskoczenia. Początkowo przestrzeń ogranicza się do wąskiego, ciemnego przedsionka, następnie przechodzi do większego pokoju przypominającego salon albo gabinet, by stamtąd otworzyć się na wielką dwukondygnacyjną salę.
Zabytkowe, oryginalne wnętrza lokali użytkowych są nośnikami wartości materialnych i niematerialnych. Jednocześnie najszybciej i najłatwiej ulegają zmianom. Jak uchronić je przed całkowitym zniszczeniem?
Pod koniec XIX w. wraz z rozwojem sztuki użytkowej wizerunek Syreny zaczął być coraz śmielej wykorzystywany jako motyw ozdobny w architekturze, medalierstwie, a z czasem także w przedmiotach codziennego użytku, np. nożykach do papieru i także w biżuterii.
W dniu 16 listopada 1940 r. na podstawie zarządzenia gubernatora dystryktu warszawskiego Ludwiga Fischera zamknięto i odizolowano społeczność mieszkających w stolicy Żydów, tworząc tym samym największe getto w całej okupowanej Europie.
