Dla instytucji finansowych reprezentacyjne siedziby były niejako wizytówką działalności. Przemyślane i dobrze zaprojektowane gmachy miały być potwierdzeniem stabilności finansowej, a – co za tym idzie – stanowić gwarancję bezpieczeństwa powierzonych pieniędzy.
Urzecze, niegdyś ludny i bogaty region, rozpościerający się po obydwu brzegach Wisły, począwszy od południowych rubieży stolicy, aż po dawne ujścia Pilicy i Wilgi.
Okres walk niepodległościowych z lat 1914-1918, a także zwycięska wojna z bolszewikami były fundamentem, na którym wznoszono mit odrodzonego Wojska Polskiego.
Położony w centrum miasta pałac Brühla w przeddzień II wojny światowej uchodził za najwspanialszą rokokową rezydencję Warszawy. Dziś obiekt gości w świadomości warszawiaków znacznie rzadziej, niż na to zasługuje – przede wszystkim dlatego, że przez dziesięciolecia pozostawał w cieniu sąsiadującego z nim Pałacu Saskiego.
Pod koniec XIX w. wraz z rozwojem sztuki użytkowej wizerunek Syreny zaczął być coraz śmielej wykorzystywany jako motyw ozdobny w architekturze, medalierstwie, a z czasem także w przedmiotach codziennego użytku, np. nożykach do papieru i także w biżuterii.
Choć dziś niemal zapomniana, w okresie dwudziestolecia międzywojennego należała do grona najbardziej rozchwytywanych warszawskich artystów. Piłsudski, Mościcki, Jasieński, Ćwiklińska – lista portretowanych osób budzi podziw.
Paweł Dunin-Wąsowicz „odmraża” zapomniane, dawno wydane, czasem znalezione na osiedlowym śmietniku, a czasem wyjęte z zakurzonego kąta antykwariatu – książki o Warszawie i z...
