Pracownia artystyczna to szczególne miejsce pracy twórczej, ale także ważne narzędzie w tworzeniu wizerunku jego użytkownika. W opinii krytyków sztuki niejednokrotnie postrzegana jest jako przestrzeń, w której dochodzi do konfrontacji artysty ze światem zewnętrznym.
W okresie zaborów reprezentacyjne gmachy publiczne wielu miast zajmowane były przez obcą administrację. Nie inaczej było w Warszawie – miejscu strategicznym dla rosyjskiego zaborcy.
Gdyby nie tragiczne koleje losów Rzeczypospolitej w XX w., istniałaby zapewne do dziś, założona przed stu dziewięćdziesięciu laty, wytwórnia sreber i platerów Józefa Frageta, największy i najznamienitszy producent tego typu wyrobów na ziemiach polskich i cesarstwa rosyjskiego od początku XIX w. aż do 1939 r.
Przedmioty wyprodukowane w trzeciej co do wielkości fabryce platerów w Warszawie do dziś goszczą w niejednej szufladzie starego kredensu obok wyrobów norblinowskich czy fragetowskich.
Rodzina Hennebergów przyjechała do Warszawy w pierwszej połowie XIX w. Pracowici i wykształceni przybysze z Berlina dość łatwo zasymilowali się ze społeczeństwem polskim, poświęcając mu swe talenty i pasje.
W dniu 3 września 1894 r. Andrzej Bolesław Schiffers zawiązał spółkę na 10 lat z obywatelem Michałem Eugeniuszem Cieszkowskim i każdy z nich wniósł po 15 tys. rs. („Kurier Warszawski”, nr 134, 1895, s. 8)
Kiedy zapadła decyzja, że Stare i Nowe Miasto w Warszawie mają być odbudowane, i to jako dzielnica mieszkaniowa, zrodziło się wiele pytań i trudności. Zastanawiano się, jak w wąskie gotyckie działki wpasować kamienice z niewielkimi, ale wygodnymi mieszkaniami.
W związku z konserwacją kilku kompletów zabytkowych mebli z warszawskich rezydencji Prezydenta RP ustalono, że meble te należały wcześniej do Pałacu Namiestników Królewskich.
